Model van grafmonument voor dr. Wilhelm Manz, oogarts en Geheimrat te Freiburg. Het monument bestaat uit een metershoge trommel op een vierkante sokkel die afsteekt tegen de hemel. Hij maakte er twee bankjes met zwanenhalzen bij waarop bezoekers het beeld op zich konden laten inwerken. In reliëf loopt een droeve stoet op de klassieken geïnspireerde figuren in verschillende levensfases. Een verliefd stel, een vrouw met baby, twee kinderen, een man met een kind, een oude man met een stok en hond. Het cyclische effect dat Pander hiermee bereikte, symboliseert het verloop van het menselijk leven, maar tevens de oneindigheid van het menselijk bestaan.

Jacobs Pier Pander (20 June 1864 – 6 September 1919) was a Dutch sculptor and designer of medals. Pander was born in Drachten in the Dutch northern province of Friesland. He was the son of a poor boatman. At a young age, his talent for woodcarving was recognised. Wealthy patrons enabled him to study at the Kunstnijverheidsschool Quellinus in Amsterdam (an art school) and later at the Académie des Beaux Arts in Paris. In 1885 Pander won the Dutch Prix de Rome for sculpture, but a serious illness disabled him. He moved to Rome in 1893, where he set up a studio. He frequently travelled to the Netherlands where he became famous for his design of the portrait of Queen Wilhelmina for a Dutch coin in 1898.